A
admin
Guest
Farklı Gezegenlerde 1 km’den Bırakılan Toplar Yere Nasıl Düşer?
yıllar evvel astronot Alan Shepard, golf topunu ayın yüzeyinde 36 metre üzere çok makus sayılabilecek bir araya kadar gönderdi ve Memleketler arası Uzay İstasyonu’ndaki bilim insanları, yörüngedeyken beyzbol oynamaya bile başladılar. Lakin şayet uzayda spor yapmak istiyorsanız güneş sistemi genelinde topların nasıl davrandığına aşina olmanızda yarar olacaktır. Bu mevzuda bize yardımcı olmak için, gezegen bilimcisi Dr. James O’Donoghue, bir topun çeşitli gök cisimleri üzerinde bir kilometrelik yükseklikten hür düşüşünün ne kadar sürdüğünü gösteren bir animasyon oluşturdu.
Görüntüyü oluşturmak için O’Donoghue ve öteki gökbilimci Rami Mandow, güneş sistemindeki her gezegenin ekvatorundaki yerçekimi kuvvetiyle ilgili NASA tarafınca yayınlanan bilgileri kullandı. Rastgele bir rüzgar direncinin olmadığını var iseyarak, bu bilgiler ile bir objenin bu dünyaların her birinin yüzebir daha düşmesi için gereken süreyi hesaplamadılar.
Örneğin, Dünya üstündeki yerçekimi kuvveti, objelerin saniyede 9,8 metre ivmesiyle düşmesine yol açar; bu da bir kilometrelik düşüşün 14.3 saniye süreceği manasına gelir. Gezegenimizden epeyce daha büyük bulunmasına karşın, Satürn’ün yerçekimi yalnızca biraz daha kuvvetlidür ve saniyede 10,4 metre düşme suratı üretir. Bu niçinle, bir kilometreden bırakılan bir topun halkalı gaz devinin yüzebir daha düşmesi 13.8 saniye sürecektir.
O’Donoghue Twitter’da, “Büyük gezegenlerin yüzeydeki küçük gezegenlerle karşılaştırılabilir bir çekişe sahip olduğunu görmek şaşırtan olabilir” dedi ve ekledi: “Örneğin Uranüs, topu Dünya’dan daha yavaş aşağı çekiyor! niye? Uranüs’ün düşük ortalama yoğunluğu, yüzeyi kütlenin birçoklarından uzaklaştırıyor.“
Nihayetinde, bir topun yüzebir daha düşme suratını belirleyen, kütlesinden çok bir objenin yoğunluğu. Bu, güneş sistemi genelinde birtakım şaşırtan müşahedelere sebep olur. Örneğin, O’Donoghue’nin deklare ettiğı üzere “Mars, Merkür’ün kütlesinin neredeyse iki katıdır, fakat yüzey yerçekiminin aslında tıpkı olduğunu bakılırsabilirsiniz, bu, Merkür’ün Mars’tan hayli daha ağır olduğunu gösterir.“
Animasyonun gösterdiği üzere, top oyunlarının bilhassa güneşte şiddetli olması mümkün, zira hür düşüşteki öğeler, yıldızımızda saniyede 274 metre üzere şaşırtan bir süratle hareket eder ve bir kilometreden yüzeye düşmesi yalnızca 2,7 saniye sürer. Natürel ki bu sırada buharlaşmadıklarını var iseyarsak… Spektrumun öteki ucunda ise, Mars ve Jüpiter içindeki asteroit neslindeki en büyük obje olan cüce gezegen Ceres yer alıyor. Bir topun sakin bir biçimde yüzeye ulaşmasının 84,3 saniye sürdüğü göz önüne alındığında, burada bir voleybol maçı muhtemelen birden fazla izleyiciyi uyutacaktır.
Topun büyüklüğünün ve kütlesinin bu süreyi etkilemediğini de belirtmekte yarar var, zira rastgele bir hava direncinin yokluğunda tüm objeler birebir süratte düşer. Bu, ünlü bir biçimde 1971’de Ay’a eşit yükseklikten bir çekiç ve tüy bırakan ve her ikisinin de tıpkı anda yere ulaştığını doğrulayan Apollo 15 astronotu David Scott tarafınca kanıtlanmıştı…
yıllar evvel astronot Alan Shepard, golf topunu ayın yüzeyinde 36 metre üzere çok makus sayılabilecek bir araya kadar gönderdi ve Memleketler arası Uzay İstasyonu’ndaki bilim insanları, yörüngedeyken beyzbol oynamaya bile başladılar. Lakin şayet uzayda spor yapmak istiyorsanız güneş sistemi genelinde topların nasıl davrandığına aşina olmanızda yarar olacaktır. Bu mevzuda bize yardımcı olmak için, gezegen bilimcisi Dr. James O’Donoghue, bir topun çeşitli gök cisimleri üzerinde bir kilometrelik yükseklikten hür düşüşünün ne kadar sürdüğünü gösteren bir animasyon oluşturdu.
Görüntüyü oluşturmak için O’Donoghue ve öteki gökbilimci Rami Mandow, güneş sistemindeki her gezegenin ekvatorundaki yerçekimi kuvvetiyle ilgili NASA tarafınca yayınlanan bilgileri kullandı. Rastgele bir rüzgar direncinin olmadığını var iseyarak, bu bilgiler ile bir objenin bu dünyaların her birinin yüzebir daha düşmesi için gereken süreyi hesaplamadılar.
Örneğin, Dünya üstündeki yerçekimi kuvveti, objelerin saniyede 9,8 metre ivmesiyle düşmesine yol açar; bu da bir kilometrelik düşüşün 14.3 saniye süreceği manasına gelir. Gezegenimizden epeyce daha büyük bulunmasına karşın, Satürn’ün yerçekimi yalnızca biraz daha kuvvetlidür ve saniyede 10,4 metre düşme suratı üretir. Bu niçinle, bir kilometreden bırakılan bir topun halkalı gaz devinin yüzebir daha düşmesi 13.8 saniye sürecektir.
O’Donoghue Twitter’da, “Büyük gezegenlerin yüzeydeki küçük gezegenlerle karşılaştırılabilir bir çekişe sahip olduğunu görmek şaşırtan olabilir” dedi ve ekledi: “Örneğin Uranüs, topu Dünya’dan daha yavaş aşağı çekiyor! niye? Uranüs’ün düşük ortalama yoğunluğu, yüzeyi kütlenin birçoklarından uzaklaştırıyor.“
Nihayetinde, bir topun yüzebir daha düşme suratını belirleyen, kütlesinden çok bir objenin yoğunluğu. Bu, güneş sistemi genelinde birtakım şaşırtan müşahedelere sebep olur. Örneğin, O’Donoghue’nin deklare ettiğı üzere “Mars, Merkür’ün kütlesinin neredeyse iki katıdır, fakat yüzey yerçekiminin aslında tıpkı olduğunu bakılırsabilirsiniz, bu, Merkür’ün Mars’tan hayli daha ağır olduğunu gösterir.“
Animasyonun gösterdiği üzere, top oyunlarının bilhassa güneşte şiddetli olması mümkün, zira hür düşüşteki öğeler, yıldızımızda saniyede 274 metre üzere şaşırtan bir süratle hareket eder ve bir kilometreden yüzeye düşmesi yalnızca 2,7 saniye sürer. Natürel ki bu sırada buharlaşmadıklarını var iseyarsak… Spektrumun öteki ucunda ise, Mars ve Jüpiter içindeki asteroit neslindeki en büyük obje olan cüce gezegen Ceres yer alıyor. Bir topun sakin bir biçimde yüzeye ulaşmasının 84,3 saniye sürdüğü göz önüne alındığında, burada bir voleybol maçı muhtemelen birden fazla izleyiciyi uyutacaktır.
Topun büyüklüğünün ve kütlesinin bu süreyi etkilemediğini de belirtmekte yarar var, zira rastgele bir hava direncinin yokluğunda tüm objeler birebir süratte düşer. Bu, ünlü bir biçimde 1971’de Ay’a eşit yükseklikten bir çekiç ve tüy bırakan ve her ikisinin de tıpkı anda yere ulaştığını doğrulayan Apollo 15 astronotu David Scott tarafınca kanıtlanmıştı…