RAM
New member
30 yılı aşkın bir süredir muhabirimiz sık sık Deutsche Bahn yolcusuydu. Bu kadar yeter.
Federal Adalet Divanı, Deutsche Bahn kış tarifesini bir şans oyunu olarak sınıflandırdı. Operatörlerin artık bunun için bir lisans başvurusu yapması gerekecekti. Hiciv portalı “Der Postillon”un birkaç gün önce bildirdiği şey buydu. Kuşkusuz, bu bir şakaydı elbette. Ama oldukça doğru bir tane. Buna gülmek isterdim. Bir Deutsche Bahn müşterisi olarak içimden daha çok ağlamak geliyor.
Deutsche Bahn ve benim çok uzun bir ilişkimiz var. 1990’ların başında Berlin’e taşındığımda, düzenli olarak Baden-Württemberg’deki ailemi evde ziyaret ettiğim için düzenli bir müşteri oldum. O zamanlar oradaki yolculuklar bugün olduğundan daha uzun sürüyordu ve trenler önemli ölçüde daha az konforluydu. İnternet henüz sonu gelmeyen yolculuklar gibi hissettiren şeylerle zaman geçirmek için yoktu. Arada, demiryolları bazı trenlerde, uçakta olduğu gibi film izlenebilen küçük video ekranlı koltuklar sunuyordu. Bu zaten duyguların en yücesiydi. Avantajı: WiFi çalışmadığı için sinirlenmek yerine hemen bir kitap okuyabilirsiniz.
Bir demiryolu müşterisi olarak, acı çekebilmelisiniz
Bu süre zarfında bile, bir demiryolu müşterisi olarak, belli bir acı çekme kapasitesi öğrendim. Çünkü zaman zaman tren seferleri iptal ediliyor, yolculuklar çok daha uzun sürüyor, tuvaletler kapatılıyordu. Ama bir çıkar evliliği gibiydi. Trenin parama ihtiyacı vardı. Trene ihtiyacım vardı çünkü uzun araba yolculukları benim için çok yorucuydu. Onun hakkında şikayet ettim ama onunla sürmeye devam ettim. İlişkimiz sürdü.
Özellikle yurt dışına seyahat ettiğimde diğer evliliklerin de daha iyi görünmediğini görüyorum. Aksine: ABD’de Amtrak trenlerinin durumu beni dehşete düşürdü. Kanada’da trene kızamazdım çünkü neredeyse hiçbir yerde tren bağlantısı yoktu.
Ne yazık ki sabrım tükendi. Son birkaç ayda trenle sayısız seyahatimde yaşadıklarım, sık seyahat eden birinin cildine sığmaz. Bir yolculuğun sorunsuz geçtiği günleri bir parmakla sayabilirim. Daha da kötüsü: Bu arada tren artık iş seyahatleri için yeterli bir seyahat aracı değil. Kısa bir süre önce Nürnberg’deki bir röportaj için programın gerektirdiğinden üç saat önce ayrıldım. Çünkü iki tren iptalinde bile zamanında varacağımdan emin olmalıydım. “Yalnızca” bir saatlik gecikmeyle çalıştı.
Yani ilişkimizde bir şeyler çok kötü gidiyor ama karşı taraf artık dinlemiyor gibi görünüyor. Bunun yerine, CEO’sunun maaşını yüzde on artırıyor. Yıllık 900.000 avroluk geliriyle Richard Lutz, şimdiden federal hükümette en çok kazananlardan biri. Ve bu takviyeleri saymıyor.
O zamandan beri merak ediyorum: Neden zam alıyor? Üstün performans için olamaz. Şu anda ters giden her şeyden Lutz kesinlikle sorumlu değil. Ancak 2010’dan beri yönetim kurulu üyesi ve yaklaşık altı yıldır yönetim kurulu başkanı. Şu anda Deutsche Bahn’da olan yatırım birikimine daha önce neden işaret etmediği merak ediliyor. Tüm sistemin fiilen çökmesini önlemek için demiryolunun sahibi olarak federal hükümetten neden daha az bürokrasi talep etmedi?
Tren suçluluk yerine cüret gösteriyor
Demiryolunun, müşterilerinin önünde çul ve kül içinde yürümek için her türlü nedeni olabilirdi. Bunun yerine, onları ayaklar altına alıyor. Bu yüzden, üzerinde sık kullanılan bir sürücü olarak kabul edilen eşiği yükseltti. Şimdiye kadar bunun için yılda 2000 Euro harcamanız gerekiyordu. Şimdi 2.500 tane var. Ve bu, pahalı Bahncard’ın pandemi sırasında neredeyse hiç kullanılamamasından sonraydı çünkü hareketlilik Corona gereklilikleri tarafından kısıtlanmıştı. Ayrıca, bilet fiyatlarını keskin bir şekilde artırdı. Bahncard ile bile, iki çocuklu normal gelirli bir aile, aylar öncesinden uygun bir fiyata rezervasyon yapmadıkça, artık Berlin’den Stuttgart’a bir seyahati karşılayamaz.
Ve bu hala yüksek düzeyde sızlanıyor. Çünkü tekerlekli sandalye kullanıcıları artık seyahat planlayamaz hale geldi. Trene binme, inme ve tren değiştirme konusunda yardım almak için seyahatinizi haftalar öncesinden demiryollarına kaydettirmeniz gerekmektedir. Ancak bu teyidi alsalar bile bu onların gidecekleri yere ulaşacakları anlamına gelmez. Bildiğim neredeyse tüm vakalarda, trenler geç kaldığı, asansörler bozuk olduğu, personel asansörleri çalıştırmayı reddettiği veya asansörün “kendiliğinden” bozulduğunu iddia ettiği için hemen hemen her yolculukta zorluklar yaşandı. Tekerlekli sandalyedeki bir tanıdık aylardır bu sorunla ilgili ne yapıldığına dair Deutsche Bahn’den bilgi istiyor. Şimdiye kadar bir cevap bile alamadı.