A
admin
Guest
2.000 Yıl Boyunca Çürümeyen Cesedin Gizemi Çözüldü!
1980’lerde bir adamın İngiltere, Cheshire’daki Wilmslow’un kenarında, yeni üzere görünen lakin aslında bin yıldan daha eski olan ceset kesimleri bulması herkesi şaşırtmıştı. Andy Mold, Lindow Moss bataklığından turba toplayan bir operasyon üzerinde çalışıyordu. 13 Mayıs 1983’te, deri bir futbol topu üzere görünen bir şey gördü, lakin bunun bir insan başı olduğunu anladı. Bulduğu cismi yıkayıp çenesiz kafatasının ortasından kendisine bakan bir göz küresi gorene kadar bunu fark etmemişti.
Baş – en azından kalan kesimleri – düzgün korunmuştu, deri ve saçın yanı sıra göz küresi hala sağlamdı. Polis kafatasını incelediğinde, aslında 20 yıl evvel bölgeden kaybolan bir bayana ilişkin olduğunu düşündüler. Kısa bir süre daha sonra ise 1.600 yıldan daha eski olduğunu öğrendiler.
Bir yıl daha sonra, Andy Mold olağan dışı bir öbür yığın gördüğünde bir kere daha turba toplama işini denetlemekteydi. İkinci buluntu için “Biraz temizledik, daha sonra ayak tırnaklarını gördük” dedi. Ceset birincisinden daha da güzel korunmuştu.
tekrar polisi aradı ve adamın bedeninde künt travma ve boğulma belirtileri de dahil olmak üzere şiddet belirtileri bulundu. Ancak bir daha de, karbon tarihlemesinin bu cesedin yaklaşık 2.000 yaşında olduğunu söylemesi ile mevzu, sonunda arkeologların misyon alanına girdi.
Pekala, bir beden nasıl bu kadar uzun mühlet bu kadar düzgün korunur? Olağan şartlarda, 100. mevt gününde bile bir vücut büsbütün çürür. İşte bu yüzden araştırmacılar, bu iki bulgu hakkında araştırma başlattı ve sonuçta işin sırrını çözmeyi başardı.
Bir yüzyıl daha sonra kıyafetleriniz, etleriniz, tendonlarınız ve hatta kıyafetleriniz parçalanır ve tabutta dişlerden ve kemiklerden diğer bir şey kalmaz. Fakat, muhakkak şartlar altında bu süreç yavaşlayabilir ve bu yavaşlama kimi vakit olağanüstü bir ölçüye ulaşabilir.
Turba, büyük ölçüde yosun üzere bitki malzemelerinden organik hususun ayrışmasıyla oluşur. Bilhassa, sfagnum yosunu sulak alanlarda bataklık oluşturacak kadar biriktiğinde, turba katmanları bedenleri muhafaza konusunda inanılmaz derecede başarılı olan asitler oluşturur. Bir vücut, bu biçimde bir alana atılmasının yüzseneler daha sonrasında keşfedildiğinde, çabucak hemen yeni ölmüş üzere görünebilir.
1980’lerde bir adamın İngiltere, Cheshire’daki Wilmslow’un kenarında, yeni üzere görünen lakin aslında bin yıldan daha eski olan ceset kesimleri bulması herkesi şaşırtmıştı. Andy Mold, Lindow Moss bataklığından turba toplayan bir operasyon üzerinde çalışıyordu. 13 Mayıs 1983’te, deri bir futbol topu üzere görünen bir şey gördü, lakin bunun bir insan başı olduğunu anladı. Bulduğu cismi yıkayıp çenesiz kafatasının ortasından kendisine bakan bir göz küresi gorene kadar bunu fark etmemişti.
Baş – en azından kalan kesimleri – düzgün korunmuştu, deri ve saçın yanı sıra göz küresi hala sağlamdı. Polis kafatasını incelediğinde, aslında 20 yıl evvel bölgeden kaybolan bir bayana ilişkin olduğunu düşündüler. Kısa bir süre daha sonra ise 1.600 yıldan daha eski olduğunu öğrendiler.
Bir yıl daha sonra, Andy Mold olağan dışı bir öbür yığın gördüğünde bir kere daha turba toplama işini denetlemekteydi. İkinci buluntu için “Biraz temizledik, daha sonra ayak tırnaklarını gördük” dedi. Ceset birincisinden daha da güzel korunmuştu.
tekrar polisi aradı ve adamın bedeninde künt travma ve boğulma belirtileri de dahil olmak üzere şiddet belirtileri bulundu. Ancak bir daha de, karbon tarihlemesinin bu cesedin yaklaşık 2.000 yaşında olduğunu söylemesi ile mevzu, sonunda arkeologların misyon alanına girdi.
Pekala, bir beden nasıl bu kadar uzun mühlet bu kadar düzgün korunur? Olağan şartlarda, 100. mevt gününde bile bir vücut büsbütün çürür. İşte bu yüzden araştırmacılar, bu iki bulgu hakkında araştırma başlattı ve sonuçta işin sırrını çözmeyi başardı.
Bir yüzyıl daha sonra kıyafetleriniz, etleriniz, tendonlarınız ve hatta kıyafetleriniz parçalanır ve tabutta dişlerden ve kemiklerden diğer bir şey kalmaz. Fakat, muhakkak şartlar altında bu süreç yavaşlayabilir ve bu yavaşlama kimi vakit olağanüstü bir ölçüye ulaşabilir.
Turba, büyük ölçüde yosun üzere bitki malzemelerinden organik hususun ayrışmasıyla oluşur. Bilhassa, sfagnum yosunu sulak alanlarda bataklık oluşturacak kadar biriktiğinde, turba katmanları bedenleri muhafaza konusunda inanılmaz derecede başarılı olan asitler oluşturur. Bir vücut, bu biçimde bir alana atılmasının yüzseneler daha sonrasında keşfedildiğinde, çabucak hemen yeni ölmüş üzere görünebilir.