RAM
New member
Kara para aklama, mafya filmlerinden veya klanlarla ilgili haberlerden aşinadır. Ancak özel bir birey olarak Kara Para Aklama Yasasından da etkilenebilirsiniz.
Bir bakışta en önemli şeyler
Bir müşteri köşedeki pizzacıya neredeyse hiç gitmiyor ama yine de mekan iflas etmiyor mu? Bu bir şeylerin yolunda gitmediğinin ilk göstergesi olabilir.
Bu tür sahte şirketler, suçluların para “aklamasının” etkili bir yoludur. Peki bu tam olarak nedir; kara para aklama mı? O nasıl çalışır? Peki kim şüpheleri bildirmekle yükümlüdür? t-online en önemli soruları açıklığa kavuşturuyor.
Kara para aklama nedir?
İsviçre ve Avusturya'da kara para aklama olarak da bilinen kara para aklamada, suçlular yasa dışı olarak kazanılan parayı veya yasa dışı olarak elde edilen varlıkları yasal mali ve ekonomik döngüye kaçırırlar.
Para veya varlıklar örneğin vergi kaçakçılığından, uyuşturucu kaçakçılığından, yolsuzluktan, soygundan veya silah kaçakçılığından gelebilir. Kara para aklamanın amacı bu kaynağı gizlemektir. Suçlular aklandıktan sonra parayı günlük işlemlerde kullanıyor.
Kara Para Aklama Yasası'na (GwG) göre kara para aklama, Ceza Yasası'nın (StGB) 261. Maddesi uyarınca ceza gerektiren bir suçtur. Bunlarla mücadele, devletlerin organize suçu önlemesi açısından hayati önem taşıyor. Yetkililer kara para aklamayı önleyip kovuşturduğunda terörizmin finansmanı da daha zordur. Kara para aklama aynı zamanda ekonominin büyümesini de engeller.
Konuya: “Kara para aklama” tabirinin kökeninin ünlü mafya babası Al Capone'a kadar uzandığı sanılıyor. Yasadışı kazançlarını, kökenlerini gizlemek için çamaşırhanelere yatırdı.
Kara para aklama nasıl çalışır?
Kara para aklamanın amacı, yasa dışı yollarla elde edilen paranın kökenini gizlemek ve bu “kirli parayı”, kaynağının izini sürmeyi zorlaştıracak şekilde “aklamak”tır. Para üç aşamadan geçiyor.
Aşama 1: Sızma (yerleştirme)
İlk aşamada, kara para aklayıcılar yasa dışı olarak elde edilen geliri finansal devreye sokmaya çalışırlar. Bu, örneğin üçüncü tarafların bir banka hesabına küçük meblağlar yatırmasını sağlayarak yapılır. Bu genellikle yurt dışındadır; tercihen farklı para birimine sahip bir ülkede. Bu tür kara para aklamaya aynı zamanda “şirinlik” de denilmektedir.
Suçlular sahte şirketlere yatırım yaparak da kara para aklayabilirler. Daha sonra, örneğin kötü performans gösteren restoranlar, kumarhaneler veya oyun salonları ay sonunda aniden büyük karlar elde etmeye başlar.
Aşama 2: Katmanlama
Bu aşama tam bir kafa karışıklığı yaratmakla ilgilidir. Bunu yapmak için suçlular çok sayıda işlem gerçekleştiriyor; örneğin parayı bir bankadan X şirketine transfer edip, oradan yurtdışındaki bir offshore bankaya iletiyorlar. Örneğin, bu daha sonra Y şirketine bir kredi verir ve Y şirketi daha sonra bunu X şirketinden gelen hayali bir faturayı ödemek için kullanır.
Avukatlar, vergi danışmanları veya noterler, yani mesleki sır saklamaya tabi kişiler de genellikle gizleme işlemine katılırlar. Bu, transferlerin ciddi görünmesini sağlamayı amaçlamaktadır.
Aşama 3: Entegrasyon
Sonunda “aklanan” para yasal ekonomik döngüye geri döner. Suçlular daha sonra bu parayı örneğin gayrimenkul veya hisse senedi gibi yatırımlara yatırım yapmak için kullanıyor, aynı zamanda yat veya sanat eseri gibi lüks mallar satın almak için de kullanıyor. Çok akıllı insanlar paralarını yeniden sahte şirketlere yatırırlar ve döngü yeniden başlar.
Kara para aklamanın cezaları nelerdir?
Kara para aklamanın cezası Ceza Kanunu'nun (StGB) 261. maddesinde düzenlenmiştir. Buna göre, kara para aklayanlar üç aydan beş yıla kadar hapis cezasıyla karşı karşıya kalacak. Özellikle ciddi durumlarda hapis cezası on yıla kadar çıkabilmektedir.
Özellikle ciddi bir durum genellikle failin kâr amacıyla hareket etmesi veya sürekli olarak para “aklamak” amacıyla kurulmuş bir çetenin üyesi olması durumunda ortaya çıkar.
Ancak özel kişiler de Kara Para Aklama Yasasını ihlal edebilir. Maliyeti 10.000 Euro'yu aşan mal veya hizmetler için nakit ödeme yapmanız durumunda bu durum geçerlidir. AB artık bu miktardaki nakit ödemeleri yasakladı. Daha önce Almanya'da yalnızca paranın nereden geldiğini kanıtlamanız gerekiyordu. Aynı durum 10.000 Euro'nun üzerindeki nakit mevduatlar için de geçerliydi.
Birçok AB ülkesinde nakit limiti zaten çok daha düşüktü. Mafya ülkesi İtalya'da, değeri 1.000 Euro'nun üzerinde olan ürünleri satın almak için nakit para kullanmanıza izin verilmiyor. Yunanistan'da sadece 500 avroya izin veriliyor.