Neredeyse Büsbütün Donmuş Bir İnsan Hayata Geri Dönebilir mi?

A

admin

Guest
Neredeyse Büsbütün Donmuş Bir İnsan Hayata Geri Dönebilir mi?
20 Aralık 1980’de Jean Hilliard, buzlu yoldan kayarak bir hendeğe düştüğünde, Minnesota, Lengby’deki meskenine gidiyordu. Bir arkadaşının konutundan yalnızca birkaç kilometre uzakta olduğunu düşünerek, soğuk bir Minnesota gecesinin ortasında yardım aramak için yaya olarak yola çıktı. Lakin arkadaşı Wally Nelson’ın konutundan ne kadar uzakta olduğuna dair varsayımı yanlıştı.

MPR News ile yaptığı toplantıda “Bir zirveyi aştım, meskeninin orada olacağını düşünüyordum fakat değildi” dedi ve ekledi: “Korkmaktan daha hayli sinirlendim.

Sonunda meskeni gördü ve kapıya yöneldi. Güvenliğe ulaşmadan yalnızca birkaç metre evvel her şey karardı ve yere yığıldı. Sonraki gün Nelson uyandığında ve dışarı çıktığında arkadaşının gözleri fal taşı üzere açık, karda yattığını fark etti.

Wally, sahneyi MPR’ye “Avludaki onu bu biçimde gördüğümde hayli şaşırdım. Yakasından tuttum ve onu verandaya kaydırdım. Öldüğünü sandım. Bir tahtadan daha sert halde donmuştu, ancak burnundan birkaç baloncuk çıktığını gördüm” açıklamasını yaptı.

Bedeni o kadar donmuştu ki Nelson onu otomobiline bindirmekte zorlandı ve hastaneye götürmek için aracın gerisine çapraz olarak yüklemek zorunda kaldı. Durum pek güzel görünmüyordu. Örneğin, teknik sözlere girmesek bile, Hilliard’ın durumunda olduğu üzere hasta “cildi delinemeyecek kadar donmuş” durumdaydı ve iğne bile yapılamıyordu.

En sonunda nabzını donmuş cildinden ölçebildiler; dakikada 12 vuruşa düşmüştü. Donmuş gözleri ışığa reaksiyon vermiyordu ve cildi griye dönmüştü.

Tedaviyi gerçekleştiren Dr. George Sather, hadiseden kısa bir süre daha sonra New York Times ile yaptığı toplantıda “Beden soğuktu, büsbütün katıydı, tıpkı derin dondurucudan çıkmış bir et kesimi üzere” dedi. Ekip, beden ısısının hastanenin termometrelerine kaydedilemeyecek kadar düşük olması niçiniyle sonuçlar konusunda optimist olmasalar da onu ısıtma pedleri kullanarak tedavi etmeye karar verdi.

Sather, Montreal Gazetesi’ne “Öldüğünü düşündüm. Ancak daha sonra son derece yavaşça bir inilti duyduk” dedi.

Etkileyici bir biçimde, çözüldükçe yaşamsal belirtileri düzeldi. O günün ilerleyen vakitlerinde uyandı ve babasının, otomobilini mahvettiğini öğrenmesi konusunda çabucak endişelenmeye başladı. Birkaç saat evvel büsbütün donmuş olan biri için durumunun hiç de üzücü olmadığı söylenebilir.

Takım, bacaklarının kesilmesinin gerekli olabileceğini düşünüyordu, fakat vakit geçtikçe buna bile gerek kalmadı. Donmuş ayak parmaklarıyla hastaniçin ayrıldı.

Bu dikkate kıymet bir düzgünleşme olsa da, bir “mucize” ya da çözülmemiş bir gizem değil.

Boston Acil Tıp Merkezi’nin yardımcı yöneticisi Dr. Richard Iseke, Herald-Journal’a verdiği demeçte, emsal güzelleşmeler gösteren diğer hastalarla karşılaştığını açıklayarak, “ısınıp ölene kadar kimsenin ölmediğini söyleyen bir tabirimiz var” dedi.

Minnesota Üniversitesi acil tıp profesörü David Plummer ise, MPR’ye “Odun üzere vurabileceğiniz hastalarımız var” dedi ve ekledi: “Kaya üzere donuk duruyorlar. Bu bizi hiç bir biçimde canlandırma teşebbüsünden caydırmaz. Ve bununla ilgili başarılı bir geçmişimiz var.

Alışılmış ki arkadaşının ve hekimlerin birinci başta önerdiği kadar fazla donmamış olması mümkün. Dr. K. Alvin Merendino tarafınca Herald-Journal’a belirtildiğı üzere, hücreler sözün tam manasıyla dondurulduklarında hasar görürler ve çoklukla “buz üzere kristalleştikleri” bir kademede büsbütün yok olurlar: “Onları çözdürdüğünüzde, yalnızca bir hiçten ibaret olurlar.

İnsanların çabucak hemen dondurularak birkaç yıl daha sonra canlandırılamamasının niçinlerinden biri de budur. Dr. Merendino, bunun yerine, bedenin sertliğinin muhtemelen çok soğuğa karşı kasların direncinden kaynaklandığına, beyninin uzuvlarının ise kanı ısıtması (hipotermi olaylarında olduğu gibi) yardımıyla hayatta kaldığını düşünüyor.

özetlemek gerekirsesı bir noktaya kadar, kan deveranı yavaşladıkça, hayli daha az oksijenle, düşük teneffüs suratına karşın gereğince oksijen alınarak hayatta kalınabiliyor. Jean, kazadan yıllar daha sonra şu anda büsbütün sağlıklı, fakat geceleri buzlu yollardan kaçındığını söylüyor…