A
admin
Guest
Şayet Uzaylılar Gerçekse, Bizi bakılırsabilirler mi? Şaşırtan Yanıtlar İçeride!
Son on yılda, hayatı destekleme potansiyeline sahip binlerce ötegezegenin (Güneş haricindeki yıldızların yörüngesinde dönen gezegenler) keşfi yapıldı. Şimdiyse gökbilimciler, Nature mecmuasında yaptıkları açıklamada, Dünya’yı nazaranbileceği ve hayat için uygunluğunu fark edebileceği ötegezegenleri belirlediklerini duyurdular. Öbür bir deyişle, hangi gezegendeki “beklenen canlıların” bizim onları gördüğümüz üzere bizi nazaranbileceklerini araştırdılar.
Cornell Profesörü Lisa Kaltenegger şu soruyu yanıtlamaya çalışıyor: Benzeri teknolojik düzeylerdeki uzaylıların burada olduğumuzu bilme ihtimalleri nedir? Radyo sinyallerimizi tespit edecek kadar yakın olmadıkları sürece, karşılık muhtemelen “düşük” olacaktır, lakin en azından Dünya’nın yaşama uygun olduğunu bilmeleri için daha âlâ bir mümkünlük bulunuyor.
Kaltenegger yaptığı açıklamada, “Ötegezegenlerin bakış açısından, uzaylılar biziz” diyor ve ekliyor: “Güneş’in ışığını engellediği için hangi yıldızların Dünya’yı görmek için gerçek bakış açısına sahip olduğunu bilmek istedik.“
Ötegezegenleri keşfetmek için çeşitli formüller kullanılmış olsa da, bugüne kadarki en başarılı prosedür, bir gezegen yıldızının önünden geçmesi sırasında parlaklıkta yaşanan düşüşleri aramak. tıpkı vakitte, geçiş yolunun de limitleri var, temel olarak, sadece yörünge düzlemi pozisyonumuzla uygun biçimde hizalanmış olan gezegenleri gorebiliyoruz.
Kaltenegger ve Amerikan Tabiat Tarihi Müzesi’nden Dr Jackie Faherty, birinci vakit içinderda, Dünya’nın kendi perspektiflerinden geçeceği biçimde pozisyonlandırılmış 100 parsek (326 ışıkyılı) ortasındaki tüm yıldızları aradılar. Bu sayı 1.402 olarak gözüküyor, lakin Kaltenegger, “Yıldızlar dinamik kozmosumuzda hareket ediyor, bu görüş açısı kazanılıyor ve kaybediliyor” diyor. Parite, Gaia’nın yıldız hareketleriyle ilgili bilgilerini kullanarak, son 5.000 yılda Dünya geçişlerini bakılırsabilen (veya önümüzdeki 5.000 yılda bakılırsabilecek) pozisyonda olanları ekleyerek toplamı 2.034’e çıkardı.
Bu yıldızların birden fazla, yaşama konut sahipliği yapma olasılıkları büyük ölçüde tartışılan M tipi kırmızı cücelerden oluşuyor. 14 tanesi ise karmaşık hayatı barındırmak için hayli kısa ömürleri olan A yahut B tipi yıldızlar. Lakin bu hesaplama geriye hala 194 G-tipi yıldız (Güneş’in kategorisi) ve 189 tane daha yalnızca biraz daha sıcak yahut daha soğuk yıldız bırakıyor.
Şimdiye kadar, bu yıldızlardan yedisinin yörüngelerinde kayalık gezegenler olduğunu biliyoruz, lakin TESS uydusu tarafınca toplanan data zenginliği çok süratli bir biçimde artıyor.
Kaltenegger ve Faherty’nin kriterlerine uyan bilinen en yakın gezegen, yalnızca 11 ışıkyılı uzaklıktaki Ross 128 b. Ross 128 b Dünya için geçiş açısında bulunmuyor – onu öbür prosedürler kullanarak bulduk – ve şu anda biz de onun bakış noktasından geçmiyoruz. Fakat, 900 yıl evvel sona ermiş olan 3000 yıldan fazla bir müddetdir, Dünya, Ross 128 b’nin geçiş perspektifinde yer alıyordu. Orada yaşayan rastgele bir uzaylı astronom, Güneş’ten gelen parlaklık düşüşlerini fark etmiş ve sıvı suya uygun bir sıcaklığa sahip, kendilerinden biraz daha küçük bir dünyanın varlığını tanımlamış olabilir. Bizimkinden hayli daha gelişmiş olmayan ekipmanlarla, Dünya atmosferinde ömür belirtileri de tespit etmiş olabilirler.
Teegarden yıldızının (12.5 ışıkyılı) etrafındaki iki gezegen şu anda Dünya’nın geçişini bakılırsamiyor, fakat bunu yalnızca 29 yıl ortasında yapabilecekler, lakin oradaki rastgele bir uzaylının fark etmesi biraz vakit alabilir. Ünlü Trappist-1 yedi gezegen sistemi de (45 ışıkyılı), Dünya’nın 1.642 yıl ortasında geçişini gorecek biçimde konumlanacak.
Kaltenegger ve Faherty, dış gezegenlerin sırf bir kısmını bulduğumuzu bilerek, yıldızlarının yaşanabilir bölgesinde, Dünya’nın geçişine şahit olabilecek 508 Dünya büyüklüğünde gezegenin olduğunu varsayım ediyor. Bunlardan 29’u, biz onları yayınlamaya başladığımızdan beri Dünya’dan gelen radyo sinyallerinin ulaştığı 100 ışıkyılı yarıçaplı küre ortasında yer alıyor…
Son on yılda, hayatı destekleme potansiyeline sahip binlerce ötegezegenin (Güneş haricindeki yıldızların yörüngesinde dönen gezegenler) keşfi yapıldı. Şimdiyse gökbilimciler, Nature mecmuasında yaptıkları açıklamada, Dünya’yı nazaranbileceği ve hayat için uygunluğunu fark edebileceği ötegezegenleri belirlediklerini duyurdular. Öbür bir deyişle, hangi gezegendeki “beklenen canlıların” bizim onları gördüğümüz üzere bizi nazaranbileceklerini araştırdılar.
Cornell Profesörü Lisa Kaltenegger şu soruyu yanıtlamaya çalışıyor: Benzeri teknolojik düzeylerdeki uzaylıların burada olduğumuzu bilme ihtimalleri nedir? Radyo sinyallerimizi tespit edecek kadar yakın olmadıkları sürece, karşılık muhtemelen “düşük” olacaktır, lakin en azından Dünya’nın yaşama uygun olduğunu bilmeleri için daha âlâ bir mümkünlük bulunuyor.
Kaltenegger yaptığı açıklamada, “Ötegezegenlerin bakış açısından, uzaylılar biziz” diyor ve ekliyor: “Güneş’in ışığını engellediği için hangi yıldızların Dünya’yı görmek için gerçek bakış açısına sahip olduğunu bilmek istedik.“
Ötegezegenleri keşfetmek için çeşitli formüller kullanılmış olsa da, bugüne kadarki en başarılı prosedür, bir gezegen yıldızının önünden geçmesi sırasında parlaklıkta yaşanan düşüşleri aramak. tıpkı vakitte, geçiş yolunun de limitleri var, temel olarak, sadece yörünge düzlemi pozisyonumuzla uygun biçimde hizalanmış olan gezegenleri gorebiliyoruz.
Kaltenegger ve Amerikan Tabiat Tarihi Müzesi’nden Dr Jackie Faherty, birinci vakit içinderda, Dünya’nın kendi perspektiflerinden geçeceği biçimde pozisyonlandırılmış 100 parsek (326 ışıkyılı) ortasındaki tüm yıldızları aradılar. Bu sayı 1.402 olarak gözüküyor, lakin Kaltenegger, “Yıldızlar dinamik kozmosumuzda hareket ediyor, bu görüş açısı kazanılıyor ve kaybediliyor” diyor. Parite, Gaia’nın yıldız hareketleriyle ilgili bilgilerini kullanarak, son 5.000 yılda Dünya geçişlerini bakılırsabilen (veya önümüzdeki 5.000 yılda bakılırsabilecek) pozisyonda olanları ekleyerek toplamı 2.034’e çıkardı.
Bu yıldızların birden fazla, yaşama konut sahipliği yapma olasılıkları büyük ölçüde tartışılan M tipi kırmızı cücelerden oluşuyor. 14 tanesi ise karmaşık hayatı barındırmak için hayli kısa ömürleri olan A yahut B tipi yıldızlar. Lakin bu hesaplama geriye hala 194 G-tipi yıldız (Güneş’in kategorisi) ve 189 tane daha yalnızca biraz daha sıcak yahut daha soğuk yıldız bırakıyor.
Şimdiye kadar, bu yıldızlardan yedisinin yörüngelerinde kayalık gezegenler olduğunu biliyoruz, lakin TESS uydusu tarafınca toplanan data zenginliği çok süratli bir biçimde artıyor.
Kaltenegger ve Faherty’nin kriterlerine uyan bilinen en yakın gezegen, yalnızca 11 ışıkyılı uzaklıktaki Ross 128 b. Ross 128 b Dünya için geçiş açısında bulunmuyor – onu öbür prosedürler kullanarak bulduk – ve şu anda biz de onun bakış noktasından geçmiyoruz. Fakat, 900 yıl evvel sona ermiş olan 3000 yıldan fazla bir müddetdir, Dünya, Ross 128 b’nin geçiş perspektifinde yer alıyordu. Orada yaşayan rastgele bir uzaylı astronom, Güneş’ten gelen parlaklık düşüşlerini fark etmiş ve sıvı suya uygun bir sıcaklığa sahip, kendilerinden biraz daha küçük bir dünyanın varlığını tanımlamış olabilir. Bizimkinden hayli daha gelişmiş olmayan ekipmanlarla, Dünya atmosferinde ömür belirtileri de tespit etmiş olabilirler.
Teegarden yıldızının (12.5 ışıkyılı) etrafındaki iki gezegen şu anda Dünya’nın geçişini bakılırsamiyor, fakat bunu yalnızca 29 yıl ortasında yapabilecekler, lakin oradaki rastgele bir uzaylının fark etmesi biraz vakit alabilir. Ünlü Trappist-1 yedi gezegen sistemi de (45 ışıkyılı), Dünya’nın 1.642 yıl ortasında geçişini gorecek biçimde konumlanacak.
Kaltenegger ve Faherty, dış gezegenlerin sırf bir kısmını bulduğumuzu bilerek, yıldızlarının yaşanabilir bölgesinde, Dünya’nın geçişine şahit olabilecek 508 Dünya büyüklüğünde gezegenin olduğunu varsayım ediyor. Bunlardan 29’u, biz onları yayınlamaya başladığımızdan beri Dünya’dan gelen radyo sinyallerinin ulaştığı 100 ışıkyılı yarıçaplı küre ortasında yer alıyor…